The preach

There was the  preach 

not just to increase reach 

Rather 

It is genuine effort 

To stitch 

The fabric of love, friendship, compassion 

To  switch 

On the development of character n awareness 

in Every human being 

To teach 

The values to inculcate 

That makes the life simple n sweet 

To defeat 

 all the evils n suffering 

 we all human being deal with

To imprint 

The role and  importance of tri gem 

To turn the wheel of "  dhamma "

To greet 

All those who are feeling   " Dukkha "

To show them the path 

How to evolve and  

Set themselvs   free

AGE

People say Age is just a number 

But i dont want to belittle it 

by just enumerating some numbers . 

Age is knowledge 

Which everyone has to gain

Age is experiences

Every one is born without it hence one has to go through as one goes ahead in life 

Age is maturity 

Every one has to develop it 

Age is struggle 

Every one has to do it one way or other way

Age is learning 

Which happens of everyone somehow someway 

Age is curiosity 

Which is  very difficult to maintain at every phase of life 

Age is a milestone 

Every one achieves it 

without any other achievement happened or not in life 

Age is fire 

Which  burns inside everyone everyday 

Until finally it will extinguish 

લાપતા લેડીઝ અને દિલ ચાહતા હૈ..

( Pics from fb and google ) 

उठेगी अरथी या उठेगी डोली, 

बस इसी मजबूरी मे

न जाने कितने सपनो की

चढती रही है बली । 

લાપતા લેડીઝ જોઈ અને એ જ આળે ગાળે દિલ ચાહતા હૈ પણ જોઈ. 

 એમ જોવા જોઈએ  એ બંને મુવી માં સીધી રીતે કોઈ કનેક્શન નથી પરંતુ જોવા જઈએ તો એમાં એક કનેક્શન ખોળી શકાય છે.દિલ ચાહતા હૈ 2001 માં રિલીઝ થયું હતું જ્યારે લાપતા લેડીઝ એ 2001 ની આ વાત છે એ રીતે શરૂ થાય છે .

દિલ ચાહતા હૈ એ ત્રણ યુવાન મિત્ર એટલે કે અભિજાત્ય વર્ગ ના ત્રણ પુરુષ અને તેમના પ્રેમ સંબંધ અને લગ્નની વાત લઈને આવે છે ત્યારે લાપતા લેડીઝ એ જ સમય ગાળામાં ભારતના કોઈ ગ્રામ્ય જીવનની સામાન્ય વર્ગ ની  બે યુવા સ્ત્રીઓ ના લગ્ન જીવનની વાત લઈને આવે છે.

બીજી એક મુદ્દાએ પણ મારુ ધ્યાન ખેચયુ કે એ અરસામાં કયા પ્રકારના કેમેરાથી શૂટિંગ થતું હશે પરંતુ દિલ ચાહતા હૈ માં થયેલ શૂટિંગ જાણે આપણે રોજિંદા જીવનમાં હાલ પણ જે રીતે રંગો જોઈએ છે,પ્રકાશ જોઈએ છે,આકાશનો રંગ કે વૃક્ષોનો રંગ જે કુદરતી અવસ્થામાં જોઈએ છે તેવી રીતે જ તે જ પ્રકારના રંગો અને ચિત્રો તમને  મુવી જોવા દરમિયાન  તાદશ્ય થાય છે જેમા કોઈપણ પ્રકારનું એનહાન્સમેન્ટ જોવા મળતું નથી જે  મુવીને  વધુ વાસ્તવિક અને સચોટ બનાવી દે છે જ્યારે લાપતા લેડીઝ  એમ તો એ જ અરસા ની વાત લઈને આવે છે પરંતુ કેમેરાની ટેકનોલોજી ની કમાલ કે પછી મુવી મેકિંગ ની કમાલ ના લીધે એ સમયગાળાની એ રોનેસ ને એ રીતે નોંધી કે દર્શાવી શકવામાં કયાક ઉણુ ઉતરતું હોય એમ લાગે. દરેક ચિત્ર જાણે ગ્લોસી બની જાય છે ચાહે એ એ ગ્રામ્ય જીવનનું કોઈ સીધું સાધુ ચિત્રણ હોય કે રેલવે સ્ટેશન નુ દ્રશ્ય  એ વાસ્તવિકતા ને ઝીલવામાં ક્યાંક કાચું પડતું હોય એમ લાગ્યા કરે છે.

હા એ ચોકકસ સમજવું રહ્યું કે સમયગાળો એક હોવા છતાં એક તરફ એક મુવીમાં પુરુષ પ્રધાન વાર્તા છે તો બીજી તરફ સમયના બદલાવ સાથે એ જ સમયગાળામાં સ્ત્રી પ્રધાન વાર્તા પર ફિલ્મ બનાવી ખૂબ જ મહત્વની અને ઉમદા વાત છે પરંતુ બંને મુવીમાં એક અંડર કરંટ વાત ધ્યાને પડે છે એ ચાહે દિલ ચાહતામાં આકાશનું અગ્રેસન હોય કે પછી લાપતા લેડીઝમાં દીપુ ભૈયાનો દિલ નો આંતરિક વલોપાત અને સંઘર્ષ હોય .. 

એ પરથી એટલુ કેહવુ જ રહયુ... 

 પુરૂષ વ્યક્તિ ખરેખર કોઈ સ્ત્રી વ્યકતિ ને પસંદ કરતો હોય છે ત્યારે એના માટેના પ્રયત્નો અસાધારણ હોઈ શકે છે. 

નોંધ :લાપતા લેડીઝ અને દિલ ચાહતા હૈ - બન્ને સરસ મુવી છે.. 

સૈલિંગ ઇન ધ વેરિ ડિફ્રંટ કાઇંડ ઓફ બોટ

 

                   દરેક વ્યક્તિ  જિંદગીમા  કોઇ સમયે  કોઇ એવા પડાવ પર  આવી પહોંચતો હોય છે જ્યાં એ  પાછલા સમય નુ આકલન કે આગળા આવનારા સમય પર દ્રષ્ટિ પાત કરી શકતો હોય છે.

હકિકતે  કોઇ પણ વ્યક્તિ પોતે જિંદગી  ના કયા મૂકામે પહોંચી ગયો છે એ કેવી રીતે નક્કી કરી શકે 

છે ?

                 સીધી સરળ રીતે જોઇએ તો એ એ પોતે પોતાની સાથેના અન્ય લોકો  કે પોતાની સાથે જ મોટા થયા હોય કે  જિંદગી મા આગળ વધેલા કે પાછળ ધકાયેલા હોય એ લોકો સાથે  સરખામણી કરી ને .

               બીજી પણ એક રીત છે જ્યા  હાલ જિંદગી ના જે પડાવ પર છે એને પોતાની જિંદગીના કોઇ પાછલા પડાવ સાથે સરખાવીને એ બાબતે મનોમંથન કરી ને પણ આ બાબતે કોઇ ચોક્કસ  નિષ્કર્ષ પર પહોંચી શકીએ છીએ.

              પહેલી રીતમા કદાચ વ્યક્તિ  પોતાના બાહ્ય વિકાસ બાબતે વધુ  વાકેફ થાય  એવી શક્યતા છે તો કદાચ  બીજી રીત મા એ પોતાના આંતરિક વિકાસ  બાબતે વાકેફ થાય એવી શક્યતા ઓ વધુ છે .    કોઇ વખત આના થી તદન વિપરિત રીતે પણ મુલ્યાંકન થઇ શકે છે જેનો સમગ્ર આધાર એ વ્યક્તિ અને  એના વ્યક્તિત્વ પર રહેલો છે.

              પહેલી રીત મને  આઇનસ્ટાઇન  ના સાપેક્ષવાદ  જેવી લાગે છે. જ્યા આપણે  અન્ય સાથી મિત્રો એ  કેટલા  સમય મા  શું હાસલ કર્યુ  , ક્યા થી ક્યા પહોંચી ગયા એનુ સરવૈયુ  કાઢી એને  આપણા પોતાના સરવૈયા સાથે જાણે અજાણે સરખાવી બેસતા હોઈએ છીએને  અને એ સાપેક્ષ સરખામણી  થકી  આપણે આપણી જાત ને મુલવતા હોઇએ છીએ .

            બીજી રીત મને કાફ્કા ની પેલી  છોકરી અને  ડોલ ( ઢીંગલી )  ની વાર્તા જેવી લાગે છે  જ્યા વર્ષો  પછી જ્યારે એ બાકડા પર અચાનક  મળેલી એ  છોકરીને એની એ ખોવાય ગયેલ  ડોલ પાછી આપે છે ત્યારે એ છોકરી કહે છે આ ડોલ  મારી ડોલ નથી તો આ તો  બહુ બદલાય ગયેલ  છે  ત્યારે કાફ્કા એને સમજાવતા  કહે છે એ તો  આટલા સમય દરમિયાન દુનિયા ભ્રમણ  કરી રહી હતી  એટલે  એના મા  હવે  બદલાવ આવી  ગયો છે એટલે તને આ ડોલ બદલાય ગયેલ લાગે છે.

             આપણુ પણ આવુ જ હોય છે  આપણે  પણ જિંદગી  ની  રેખા માથી  કોઇ ચોક્કસ બિંદુ થી કોઇ ચોક્કસ બિંદુ સુધી નો રેખાખંડ લઇએ  અને તપાસિયે  તો આપણે  પણ કેટ કેટલા નવા માણસો ને  મળ્યા છીએ  , કેવા કેવા માણસો ને મળ્યા હોઈએ છીએ  ને  નીત નવા પ્રકાર ના અનુભવો માથી  આપણે ગુજરયા છીએ  અને આ બધાને  લીધે  આપણા મા કેવા અને કયા પ્રકાર ના પરિવર્તન આવી ગયા છે  એનુ સ્વમુલ્યાકન કરી શકીએ છે  

 

              હકીકતે આવો ઘટનાક્રમ લગભગ ત્યારે બને છે જ્યારે કોઇ વ્યક્તિ  જે આપણ ને ઓળખતી  હોય  પણ  બહુ લાંબો  પરિચય ના રહ્યો કે લાંબો સમ્પર્ક પણ ના રહ્યો હોય અને પછી ઘણા વરસો બાદ જ્યારે એ વ્યક્તિ સાથે અનાયાસે જ મળવાનુ  થઈ આવે ને  પછી  જે નાનો અમથો પણ રસપ્રદ સંવાદ થઇ આવે ત્યારે એમા થી  આગલા સમય  ની  આપણી  ખાતાવહી  માથી એમ જ પસાર થઇ જવાતુ હોય છે.

ને ત્યારે કદાચ થઇ આવે કે

 

....એમ સૈલિંગ ઇન ધ વેરિ  ડિફ્રંટ કાઇંડ ઓફ  બોટ  ...

( pics  from google images ) 

કોણ ...

આંખો ને ગમતી કુદરતની એ હરિયાળી 

કાન ને ગમે એ કલરવ 

સ્પર્શ થી અનુભવાતા એ મોજાં 

આંખો ને ગમતી કુદરતની એ હરિયાળી 

કાન ને ગમે એ કલરવ 

સ્પર્શ થી અનુભવાતા એ મોજાં 

અહીં કોણ ખોળે? 

પાસે થી હળવેક થી પસાર થઈ જતી એ હવા 

એની મજા 

એની સુવાસ 

 અહીં કોણ શોધે? 

ખેતરની ને કે રણની 

ઉડતી રજકણ ની એ ચાદર 

અહીં કોણ ઓઢે? 

પર્વત , જંગલ ને 

ખાઈ ટેકરા ને ખડક

અહીં કોણ ખુંદે?

જાણે કે અહી મોબાઈલ મા 

સમાઈ શકે એવુ ને એટલુ જ.. 

જીવવાનુ માફક આવી ગયુ છે ...

સહુ ને...

ચાર ચક્રી

 એક ચક્રી , દ્વિ ચક્રી , ત્રિ ચક્રી  ને 

છેલ્લા કેટલાય સમય થી ચાર ચક્રી,

સમય  ની આ તે કેવી ગતિ 

બદલાતી જતી  આ પરિસ્થિતિ 

ગણે  એને  અહી  સહુ પ્રગતિ.

 માનુ છુ  તારો દિલ થી આભાર

 જીવ  નથી  હુ જાણુ  છુ તુજ મા  

 વ્હિલ ને વિલપાવર  બન્ને હતો તારો જોરદાર  

 ભલે  હોય ને સામે તડકો , છાંયો કે વરસાદ નો પડકાર 

 હર અડચણ કરી તે  પાર 

 પોંહચાડયો  છે બધે તે મને 

સમયસર સહુ વાર 

તે કાયમ વગાડયા  જુદાં જુદાં ગીત 

મારા  મૂડ ને મરજી  મુજબ નુ સંગીત 

ચાહે  ભુલાવી દેવા  હોય  ભારેખમ  ગમ કે હાર 

 કે ઉજવવી હોય  કોઈ  ખુશી કે જીત જોરદાર 

સવાર ના  સંદેશ પણ તે વહેચ્યા  

 જોક  ને  વાર્તા - કથા  પણ કિધી 

મારા ખડખડાટ  હાસ્ય ને  પણ સાચવ્યુ 

મારા આંસુ ને પણ તે પોતાના કિધા 

તે તો આપ્યો  હર હમેશ સરસ  સાથ સહકાર,

એટલે જ  માનવો રહ્યો તારો  દિલ થી આભાર ..

" મૌન મરજી "

એક મૌન તારુ

એક મૌન મારુ

હુ રોજ વિચારુ

કોનુ મૌન સારુ ?

તુ ચુપ કે

તુ તંગ ના થાય

તારી શાંતિ ભંગ ના થાય

હુ પણ ચુપ એટલે કે

તુ તંગ ના થાય

તારી શાંતિ ભંગ ના થાય

ફરક શો એકબીજા ના

આ મૌન નો

સમાધાન નો મુદ્દો

બની ગયો એમા ને એમા ગૌણ તો

તંગ પણ થયો

જંગ પણ થયો

મારો મારી જાત સાથે

તો પણ હુ રહયો મૌન

સંકોરી લીધા હવે શબ્દો, ભાવનાઓ

પછી એમ થાય કે

શુ બોલુ હવે?

શાને કહુ હવે?

તને તારા મૌન ની જાણ

તૂ મારા મન થી અજાણ

હું ય મન માં છુપાવી બેઠો

કઈ કેટલાય ઘટના ક્રમ

કયાય તને જાણ ના થાય એમ રાખી મૌન

બસ

એક મૌન તારુ

એક મૌન મારુ

કહે હવે

કોનુ મૌન સારુ ? 

અનામી - એકલતા

 

###   અનામી - એકલતા ###

 

આધુનિક દુનિયા નો સૌથી મહત્વ નો મુંજવતો પ્રશ્ન એટલે એકલતા

પણ હકિકતે એકલતા એટલે શુ ?

 

એકલા તો જન્મ્યા હોય ત્યારે દરેક વ્યક્તિ હોય જ છે, 

પછી ગુંથાય છે એને ફરતે સંબંધો  નુ જાળુ  જ્યારે એ જુદાજુદા વ્યક્તિ ઓ સાથે જોડાય છે.

 

પણ તો પછી એકલા હોવા નો મતલબ શુ સમજવો ?

શું ઘર ના કોઇ રુમ મા કે હોસ્ટેલ ના  કોઇ રુમ મા  હોવુ એ એકલા કેહવાય કે ક્યાય ફરવા એકલા જવુ એ એકલા કે પિક્ચર જોવા માટે એકલા જવુ એને એકલા કેહવાય  કે પછી હોટેલ મા એકલા એકલા જમવા જવુ એને એકલા કેહવાય ?

 

શું પોતાની રીતે કોઇ વ્યક્તિ જો અન્ય કોઇ સાથે  જોડાય નહિ એને એકલા કેહવાય કે  કોઇ રીતે ચાહે તો બી અન્ય માણસો સાથે સંકળાય ના શકે એને એકલા કેવાય ?

ઘણા એવુ કેહતા હોય છે કે પોતે પોતાના ઘર મા જ એકલો પડી ગયો છુ/ એકલી પડી ગઈ છુ એવુ અનુભવતા હોય છે.

હોસ્ટેલ  કે ક્લાસ મા સો બસો વિધ્યાર્થી કે વિધ્યાર્થીનીઓ  હોય તો પણ બસ એકલો પડી ગયો  છુ/ એકલી પડી ગઈ એવુ લાગે છે.

 

આવુ કેમ થતુ હશે ? શું કરવા થાય છે ? શા કારણે થાય છે ?

હકિકતે માણસ વાતો કરતો  હોય છે,  આમ તો એ અન્ય બહાર  માણસો / વ્યક્તિ ઓ સાથે વાતો કરતો હોય છે મોટે ભાગે.

જ્યારે કોઇ સમયે ઘટના કે અનુભવ  કે જાત પરિક્ષણ ના ભાગ રુપે ક્યારેક પોતાની અંદર પોતાની જાત સાથે વાત કરતો હોય છે.

દેખિતી રીતે બહાર થતી વાતો નુ પ્રમાણ વધુ જોઇયે પણ ક્યારેક એવુ પણ બને કે તમે જાત સાથે વધુ વાતો કરતા કરતા દ્વંદ પર ઉતરી આવો અને વધુ ને વધુ વાતો જાત સાથે કરવા માંડો છો.

 હરેક વ્યક્તિ આ વાતો એટલે વધુ કરવા માંગતો હોય છે  કારણ કે એ  જે પરિસ્થિતી મા હોય છે એના પર એને  સમ્પૂર્ણ  કાબુ કરવો હોય છે , એના ધાર્યા મુજબ જ વસ્તુ થાય એ વાત ઘર કરી ગઈ હોય છે  એના મનમા અને બસ એ વાત ને એ વધુ જડતા થી અનુભવવા માગતો હોય છે કે બધુ એના કાબુ મા છે.

એને નથી એ સમજાતુ કે આમ કરવાથી એ વધુ ને વધુ દ્વંદ મા ફસાતો જાય છે એ વિચારો ના વમળમા.

હકિકતે આ પરિસ્થિતિ મા સૌથી સાહજિક બાબત એ છે કે કોઇ રીતે  આ અંદર ના ઘમાસાણ  ને ઠાલવી દો તો ચોક્કસ આ દ્રંદ  ત્યા જ શમી જાય અને  કોઇ સ્પષ્ટતા  આવે ,ધુંધળુ બનેલુ માનસપટલ ચોખ્ખુ થતા  આ  દ્વંદ માથી કોઇ રસ્તો નિકળે , આવી પડેલી પરિસ્થિતિ માટે વિચારવા નો મોકો મળે, એને પહોંચી વળવા નવો દ્રષ્ટી કોણ મળી શકે.

પણ તકલીફ અહિં થી જ શરુ થાય છે 

માહિતી અને ટેકનોલોજી ના જમાના મા સંદેશા વ્યવહાર બહુ સહેલા થયા છે પણ સંવાદ એમાય ઉષ્મા ભર્યા , માનવ ને માનવ તરીકે હુંફ આપે એવા સંવાદ જવલ્લેજ  થતા જોવા મળે  છે, બીજી રીતે કહુ તો ઘટ્યા છે.  

આવા સંવાદ મા એ બી જરુરી નથી કે સામે વાળુ વ્યક્તિ એ બહુ જ્ઞાની હોય , બહુ સમજદાર હોય અને વળતો જવાબ કે દલીલ આપે એવુ બી જરુરી નથી હોતુ ઘણી વાર. હા એટલુ જરુર થી ધ્યાન રાખવુ પડે કે બસ આ વાતો નો ,પરિસ્થિતિ નો  સામે વાળી વ્યક્તિ કોઇ રીતે ગેર ફાયદો ના ઉઠાવી શકે અથવા  ગેર ફાયદો ના ઉઠાવી જાય.

જરુર હોય છે બસ એટલી કે અંદર ની ગડમથલ ને રજુ કરીને ક્યાક કોઇ ની સામે, એ વિચારો ના વાવાજોડા ને બહાર નિકાળી શકો.

પણ મોટા ભાગ ના લોકો આવુ નથી કરી શકતા.

ઘણા તો સીધુ અંતિમ રસ્તો લઇ આંત્યાતિક પગલુ એ ભરીએ લેતા હોય છે,

ઘણા તો વ્યસન ની વાટે ચડી જતા હોય છે,

ઘણા દવાઓ ની લતે લાગી એના આધારિત જિન્દગી જીવવા માંડે છે,

કોઇ વળી ધર્મ કે આધ્યાત્મિકતા તો કોઇ વળી સેવા નો  માર્ગ પકડી લે છે.

દેખીતી રીતે એમા કૈ ખોટુ નથી.

પણ હકીક્તે શુ આના થી રસ્તો નીકળે  છે ખરો ?   એ સૌથી મહત્વ નો પ્રશ્ન છે .

ઘણી વખત  માણસ આને બદલે  કોઇ રચનાત્મક રસ્તો  લેતો હોય છે જેમ કે કોઇ એ સંગીત શીખી લીધુ , કોઇ ચિત્રકાર બની ગયુ , કોઇ લેખક  બની ગયુ તો કોઇ રમત ગમત  ફાવતી હોય તો એમા કુશળતા હાંસલ કરે  છે.

પણ અહી એ ભુલવુ ના જોઇએ કે દ્વંદ છે એ મન મગજ મા ઉભો થયો છે એને બહાર આવવા રસ્તો  જોઇએ છે , સૌથી સરળ રસ્તો એ શબ્દો થી બહાર આવી જાય છે એ જ હોય છે  ને એની સાથે ગુંથાયેલી મુંજવણ ,પીડા અને નકારાત્મકતા કોઇ રીત દુર  થઇ જઇ શકે.

જે અંદર સર્જાયુ છે એને અંદર થી જ સુલજાવી શકાય  આ માટે તો અંદર થી જ પ્રયત્ન કરવો રહ્યો અને તેનો રસ્તો ક્યાક અંદર જ પડ્યો હોવો  જોઇએ.

બીજી રીતે આ પ્રશ્નને મુલવવી એ તો,

માણસ એક સામજિક પ્રાણી છે એ આપણે સહુ જ જાણીએ  છીએ  અને  સમજીયે પણ છીએ.

એનો મતલબ  માણસ નો માણસ  સાથે નો સંવાદ  હોવો એ પાયા ની જરુરિયાત છે. 

માત્ર સંદેશા ઓ ની આપ લે માત્ર નહી એ અહીં યાદ રાખવુ.

યોગ્ય સ્વસ્થ સંવાદ ની કોઇ ને કોઇ રીતે કમી એક ખાલીપો  કે એકલતા ઉભી કરે છે અથવા તો એકલા પડી ગયા છો એનો એહસાસ કરાવવા માંડે છે.

ને  બસ પછી શરુ થાય છે અહીં તહીં ફાંફાં મારવાનુ , વ્યસન કે દવા નુ વળગળ કે બીજા અન્ય નુકસાન કારક રસ્તાઓ  ખોળી કાઢવાનુ . આમ કરવાથી  ઘણી વખત વ્યક્તિ પોતાનુ જ નહી અન્ય કોઇ માણસ નુ પણ બહુ મોટુ નુકસાન કરી બેસતા હોય છે.

એટલે આ બધા મા સૌથી સહેલુ લાગે એ પગલુ કોઇ ને કોઇ રીતે માણસે પોતાના જેવા અન્ય માણસ સાથે મન ખોલી લેવુ , ખાલી કરી દેવુ અને એની સાથે સંવાદિતતા  કેળવવી જેથી આ બધી પરિસ્થિતિ માથી સહેલાયથી બહાર આવી શકાય. 

પરંતુ ઘણા માણસો પોતાને અંદર થી ખુબ જ મજબૂત સમજતા હોય છે એમની સહન શક્તિ અને માનસિક તાણ જીલવાની ક્ષમતા ને એ લોકો કસોટી ની એરણે ચઢાવતા હોય છે અને એવુ સમજતા હોય છે પોતે  બધુ એકલા  હાથે  મેનેજ  કરી લેશે, એમા કયા કોઇ ની સલાહ કે મદદ લેવાની જરુર છે . એમા ને એમા એ વધુ ને વધુ પોતાને જ પીડતા રહે છે વધુ ને વધુ એ વમળ મા ખુપતા રહે છે

હકિકતે તો પોતે જ લોકો એ ભુલી જતા હોય છે કે,

શરીર વિજ્ઞાન નો એક બહુ સરળ નિયમ છે કે જો ઘા બહુ ઊંડો પડયો હોય તો  એની રુઝ બરોબર આવતી નથી  ને ત્યા ઘા  નુ કાયમ માટે એક નિશાન બની ને  રહી જતુ હોય છે ઘા સંધાય એ જગ્યાએ. 

તો બસ માનસિક પરિસ્થિતિ નુ પણ આવુ જ છે  એ દેખાતુ નથી  હોતુ પણ માનસિક તાણ અને તનાવ થી જે વણ દેખાતા ઘા પડે છે એની  મન મગજ પર બહુ ઘેરી અસર પડે છે અને છોડી ને જતા હોય છે મન મગજ પર લાંબા ગાળા કે કાયમ માટે ની અસર.

બની શકે પહેલા જે માણસ હતુ એ આવા ઘા ની અસર થી એ પહેલા જેવુ હતુ એવુ માણસ જ ના રહે ક્યારેક .

અને એટલે જ સંવાદ કેળવી લેવો જરુરી હોય છે

હકિકતે માણસ હોવુ એટલે શુ ?

માણસ મા વિચાર , ધારણા, તરંગ હોવુ . દિલ મા ઉર્મિ હોવુ, જેમા સંવાદ ની શક્તિ હોય કે વાદવિવાદ ની તાકાત હોય.

કદાચ આ બધુ હોય ત્યારે જ માણસ માણસ હોય છે. 

આ બધુ ખુટી પડે ત્યારે

માણસ પહેલા અંદર થી જ મરી જતુ હોય છે શરીર તો કદાચ પછી મરતુ હોય છે

શુ વધારે સારુ હોય શકે ?  

બસ લડી લેવુ કે રડી લેવુ ?

લડી લેવા મા કૈ  ખોટુ નથી અને એ  મજબુતાઇ નો એક  માપદંડ હોય શકે.

પણ જો હાસ્ય અને આંનદ જો જીવન મા એક સહજ ભાગ હોય

તો પછી રડવા નુ  એટલુ સહજ કેમ ના હોય શકે ?

 

બાળક જો અમસ્તુ હસી લેતુ હોય છે તો કોઇ વખતે કૈંક જોઇતુ ના મળે તો સહજતા થી  રડી પણ લે છે.

તો પછી વયસ્કપણા  અને હકારત્મકતા ના ભાર ને શુ કામ બોજો બનવા દેવો ?

 હસવુ અને રડવુ કોઇ વ્યક્તિ ના ઉર્મિ ના બે છેડા કેમ ના  હોય શકે ?

 હસતા રહો , અંદર ઘમાસાણ  હોય ને બહાર થી હસતા રેહવા નો દેખાવ કરવો એ તો પરિસ્થિતિ ને ઓર ગંભીર બનાવી દેતી હોય છે

 

માણસ નુ તો પેલા દરિયા જેવુ,

ક્યારેક શાંત હોય તો ક્યારેક  દરિયા ની જેમ ઘુઘવતો.

કારણ દરિયા ની એ જ તો તાસીર છે

 

આ પોસિટિવ લો ,પોસિટિવ રહો  ની મથામણ જ ક્યારેક વધુ  મુંજવણો ઉભી કરી દેતી  હોય છે

 

અરે  વિજતાર મા વહેતા વિજપ્રવાહ મા પણ એક છેડો ઋણ  ધ્રુવ/ ભાર અને બીજો છેડો  ધન ધ્રુવ / ભાર એવુ બધુ હોય છે 

હ્યદય માટે કરવા પડતા ઇસીજી મા પણ ફ્લેટ લાઇન  ક્યારેય નથી સારી લાગતી.

તાર, ઈસીજી ની પટટી  તો નિર્જીવ છે

 તો અહી તો કેમ ભુલી જવુ કે અહી આપણે તો જીવંત કોઇ  માણસ કે વ્યક્તિ  ની વાત કરીએ છીએ 

તો પછી  એમા અપ્સ અને ડાઉન ક્કે  ચડ–ઉતર  ને  સ્વીકારવા મન મગજ કેમ રાજી નથી હોતુ

 

 નક્કી કરવુ પડતુ હોય છે કે

જીદ કરી ને દાજી જવુ ?  

  કે 

જતુ કરી ને રાજી રેવુ  ?

 

 

અંતે એટલુ  જ કેહવુ રહ્યુ કે

અવસાદ હટે,

બસ જો સંવાદ ના ઘટે...

( pic from google images )

 

 

THE COSMOS

 Thank you Mr.Carl Sagan  for writing  the book - COSMOS  .

It gives in depth idea about evolution of life, evolution of science and  evolution of cosmos

The progress  of science right from the use of  fire to alchemy to space n nuclear technology.

How our simple naked observation to  manned n unmanned spaceship to voyage in deep vast space of cosmos, not only that but beautifully describe   how  various civilization reaches  up to  this level of homo sapiens and  mark  themselves as most intelligent spices not only on earth but entire universe because till date we do not find iota of other beings or any form of life in space .

In this lead two fundamental question arise 

Who has made this world - universe ?

How does it come into existence this world -  the universe ? 

As an individual or civilization

Always this question haunted the mind

but which one is more important question out of this two

Who or How

Both had three letters but arrangements make difference.

Similar way for any individual or civilization  out of this two point which one is  significant n given priority makes a big difference in  a progress as an individual of  community or civilization

The curiosity and habit of inquiry is very basic instinct which helps us to reach up to this mark in history of cosmos

 but don't forget the contribution of gene who gone under mutation n selectively survive n give promotion to higher species

Not only that the evolution of brain is the major contributor for our progress as species who believes in science

So basically three kind of evolution

Cosmic evolution - bigbang, galaxy, stars, planets etc

Biological evolution - just from  simple molecule to complex organic chemistry

From DNA - gene

From unicellular  to multicellular organism

From just replicating  molecule to highly intelligent conscious being

Human evolution -  from just primitive life to phase of advanced life

just running here and there as hunter  gatherers to interstellar voyager 

 human intelligence to artificial intelligence.

A book provide a unique opportunity to play with space time

Where you at one time - time travel in distant past in form history of science ,various scientists and   their  experiments , various civilization which nurture scientific approach, aptitude

While at the same time simultaneously

You travel in space from planets to stars to intergalactic space how they  have been formed and evolved  

One time it talks  about science, its inventions n  progress

Same time it look up to  humanity, human behavior its implications in our progress as species in the form of civilization

At last The book and  author also put a very significant question in front of us

We have resources n technology

But how we use it , what its outcome we saw at the time of world War

With advancement in technology we rather create heaven on earth we put ourselves in crisis we all know as species

An as the years progress this is going to be deep n deep where it may be possible we have to fly away from very beautiful earth

For that day we have to prepare ourselves not only that we have to put our resources n technology and  intelligence in right direction

So not  only we survive

But maintain our existence as species in  this cosmos

Thank you  again - Mr Carl sagon   

Pics from google images

Happy mother's day

મારા એક મિત્ર ફેસબુક પર  મારું નામ સર્ચ  કરી રહ્યો હતો. હું  એની સામે  જ  બેઠો હતો.

અને મારું નામ  વાંચી ને એને બહુ આશ્ચર્ય થયું ને  એણે  ઉત્સુક્તાવસ  આવું નામ કેમ રાખ્યું છે  એવો પ્રશ્ન પણ પુછી  લીધો  ?

હમણાં હું  જરા થોડા દિવસ પહેલા મારા  ડોકયુંમેંન્ટ  જોઈ  રહ્યો   હતો. બધે એક જ પ્રકારે મારું નામ  લખાયેલ  હતું।

મારું નામ . મારા પિતા નું  નામ  અને અટક..

 મેં જરા  મગજ દોડાવ્યું .આજ  દિન સુધી મેં ભરેલા તમામ કોઈ પણ ફોર્મ, કાગળ,મારા કાર્ડ માં આજ  પરીસ્થિતિ  હતી...


એટલે  જરા મુજાયો કે  ??  

શું    હું મારા નામ સાથે મારી માં નું નામ ક્યાય મૂકી શકુ એવી જગ્યા  ખરી ... જેણે  મને જન્મ આપવા
પીડા વેઠી  .

જેણે  મને ઉછેરવા   ભારે જેહમત ઉઠાવી  છે... . ને આજેય જે મારી રાત દિન   ચિંતા કરે છે ..


થેન્ક્સ  

ફેસબુક
 
એક વૈશ્વિક ફલક આપવા બદલ જ્યાં હું  ગર્વ થી હું  મારા  નામ  સાથે  મારી માનું નામ લખી શક્યો  ........

The constitution

One of the finest document prepared ever about 

 

to Promote 

     Propel , 

     Protect,

The human rights 

Prepared by 

Dr B R AMBEDKAR 

The symbol of knowledge 

The document 

Which encompasses

The vision 

The values 

The verdict 

How we ' the people ' 

Are going to form a nation 

The INDIA